In de zomer gaan we op vakantie naar Noord-Italië bij Lago Maggiore. Een mooi natuurgebied waar je ook fantastische fietsroutes schijnt te hebben. Naast een prachtige omgeving rondom het meer zijn er ook aardig wat heuvels en bergen in de buurt.
Waar kan je dat in Nederland trainen? Simpel antwoord: nergens. Niettemin zocht ik zaterdag 21 juni een toertocht op die geen bergen heeft maar wel een paar flinke heuvels, waaronder eentje met de misleidende naam 'de Grebbeberg', genaamd de Jan Janssen Classic.
Aangezien ik ook nog wat aan de rest van de zaterdag wilde hebben, ging ik vroeg op pad. Om 7 uur met cappuccino in de auto op weg naar Wageningen. De start voor de 110km is tenslotte vanaf 8:00 uur en het streven was om die afstand met stevige heuvels binnen 5 uur te volbrengen.
Na een uurtje rijden kwam ik aan bij de startlocatie, waar al snel bleek dat het inderdaad een grote toertocht is. Doordat ik niet vooraf had ingeschreven moest ik 12 euro betalen in plaats van 10 en in een aparte rij inschrijven. Het toeval wilde dat ik als enige binnen 2 minuten weer buiten stond. Dat is me dan wel weer 2 euro extra waard. Fietskleding had ik natuurlijk al aan en de bandjes waren die ochtend thuis al op spanning gebracht. Natuurlijk ook al twee gevulde bidons op de fiets zitten. Met wat krachtvoer voor onderweg in de achterzakken van het fietsshirt kon ik mijn tocht starten!
Zodra ik de bebouwde kom verlaten had kwam er gelijk een aardig klimmetje. Onderweg haalde ik veel mensen in en vroeg me af of deze mensen er wel verstandig aan deden om mee te doen met deze tocht. Eenmaal boven bleek dat ik vrij rap de beruchte Grebbeberg op gefietst was. Nou als dat de zwaarste is dacht ik nog...
Na een kilometer of 40 kwam er een kerel naast me rijden en vroeg of ik alleen reed. Dat bevestigde ik en vroeg welke afstand hij reed. Ik verstond "100" en zei "ik ook". Hij was bekend in de buurt en kon vaak vroegtijdig aangeven waar we heen moesten en of er een pittige klim aankwam of niet. Overigens kreeg ik ook nog wat geschiedenislessen mee over dat gebied. Nadat ik uitgelegd had dat ik uit Rotterdam kom en weinig hoogteverschillen kan trainen behalve de Brienenoord, kregen we gelijk een stevige klim: 'de Muur van Wageningen'. Die beklom ik redelijk makkelijk en ook de volgende twee a drie klimmetjes. Op een gegeven moment maakte mijn tijdelijke fietsmaatje de opmerking: "Je klimt wel aardig voor een Rotterdammer!" wat ik maar als compliment heb opgevat :)
Plotseling bedankte hij voor de gezelligheid en reed hij rechtdoor voor de 200km route, terwijl ik rechtsaf moest voor de 110km. Ik had hem blijkbaar niet goed verstaan en mocht dus vanaf 80km weer alleen rijden. Dat ging ongeveer 10km nog best lekker, maar het werd steeds zwaarder en er zaten nog een paar stevige klimmetjes bij waardoor ik uitkeek naar het einde van de tocht. Opeens stond er 105km op mijn teller en dacht ik dat ik er bijna was. Uiteindelijk was de finish na 118km pas en waren die laatste 13km echt niet leuk meer. Toch heb ik enorm genoten van de route en de stevige klimmetjes tijdens deze fantastisch georganiseerde tocht.
Hieronder nog even de route met wat gegevens:
Zodra ik de bebouwde kom verlaten had kwam er gelijk een aardig klimmetje. Onderweg haalde ik veel mensen in en vroeg me af of deze mensen er wel verstandig aan deden om mee te doen met deze tocht. Eenmaal boven bleek dat ik vrij rap de beruchte Grebbeberg op gefietst was. Nou als dat de zwaarste is dacht ik nog...
Na een kilometer of 40 kwam er een kerel naast me rijden en vroeg of ik alleen reed. Dat bevestigde ik en vroeg welke afstand hij reed. Ik verstond "100" en zei "ik ook". Hij was bekend in de buurt en kon vaak vroegtijdig aangeven waar we heen moesten en of er een pittige klim aankwam of niet. Overigens kreeg ik ook nog wat geschiedenislessen mee over dat gebied. Nadat ik uitgelegd had dat ik uit Rotterdam kom en weinig hoogteverschillen kan trainen behalve de Brienenoord, kregen we gelijk een stevige klim: 'de Muur van Wageningen'. Die beklom ik redelijk makkelijk en ook de volgende twee a drie klimmetjes. Op een gegeven moment maakte mijn tijdelijke fietsmaatje de opmerking: "Je klimt wel aardig voor een Rotterdammer!" wat ik maar als compliment heb opgevat :)
Plotseling bedankte hij voor de gezelligheid en reed hij rechtdoor voor de 200km route, terwijl ik rechtsaf moest voor de 110km. Ik had hem blijkbaar niet goed verstaan en mocht dus vanaf 80km weer alleen rijden. Dat ging ongeveer 10km nog best lekker, maar het werd steeds zwaarder en er zaten nog een paar stevige klimmetjes bij waardoor ik uitkeek naar het einde van de tocht. Opeens stond er 105km op mijn teller en dacht ik dat ik er bijna was. Uiteindelijk was de finish na 118km pas en waren die laatste 13km echt niet leuk meer. Toch heb ik enorm genoten van de route en de stevige klimmetjes tijdens deze fantastisch georganiseerde tocht.
Hieronder nog even de route met wat gegevens:
